Thankachengilaതങ്ക ചേങ്ങില

Thankachengila nissabdamaay

Arangathu kalivilakkinte

Kanneerennayum vatti

Aattathirasseela pinji

aaro oru roudravesham

aardramaam nanmayude maarthadam pilarnnu

ucha thaandavamaadi digandham bhedikkunnu

kandathu swapnamo yaadhaarthyamo

vaayichu madakkiyathillathe

kashta kaandathin karuthoradhyaayamo

Kalivilakkilla kaathil kelikkottilla

kaatharajeevitham pole

akathaalikkathiyum kettum

nilkkumoraashaadeepam maathram

thimirthu peyyum karkkidamazhayude

thengalodoppam kelkkaam

akaayiloroordhwan vali

agniyaay havissaay pukanje pokum

amma than avasaana swaasathin falasruthi

Anyamaay theeraan ponoraathmaave samrakshikkan

punyamaam dhanwantharam chaalikkukayaanoppol

chaanakkallil chandanam pole thante

jeevithamarache theertha paavamaamennoppol

kaanaamenkkikkarinthiri velichathilellaam

pakshe kandu nilkkaan vayya

kaalkkal bhoomi pilarunnu

Mujjanma shaapathinte kodumthee padarunnu

muravili koottunnu

muttathappol moksham kittaapparethanmaar

paathiyolam pathiraayi poya jeevithathinte

praanabhaaram peri padiyirangatte njaan

vaathil valichadaykkatte vaakkukal murikkatte

varaamenna vyarthathayude vyamohamudakkatte

kshamikkuka porukkuka pettoramme

ente karmma pandhaavilum moordhaavilum

ninte soorya sparsham jwalikkatte

തങ്കച്ചേങ്ങില നിശ്ശബ്ദമായ്

അരങ്ങത്തു കളിവിളക്കിന്‍റെ

കണ്ണീരെണ്ണയും വറ്റി

ആട്ടത്തിരശീല പിഞ്ഞി

ആരോ ഒരു രൗദ്രവേഷം

ആര്‍ദ്രമാം നന്മയുടെ മാര്‍ത്തടം പിളര്‍ന്ന്

ഉച്ചണ്ഡതാണ്ഡവമാടി ദിഗന്ദം ഭേദിക്കുന്നു

കണ്ടതു സ്വപ്നമോ യാഥാര്‍ത്ഥ്യമോ

വായിച്ചു മടക്കിയതില്ലത്തെ

കഷ്ടകാണ്ഡത്തിന്‍ കറുത്തൊരദ്ധ്യായമോ

കളിവിളക്കില്ല കാതില്‍ കേളിക്കൊട്ടില്ല

കാതരജീവിതംപോലെ

അകത്താളിക്കത്തിയും കെട്ടും

നില്‍ക്കുമൊരാശാദീപം മാത്രം

തിമിര്‍ത്തു പെയ്യും കര്‍ക്കിടമഴയുടെ

തേങ്ങലോടൊപ്പം കേള്‍ക്കാം

അകായിലൊരൂര്‍‍ദ്ധ്വന്‍വലി

അഗ്നിയായ് ഹവിസ്സായ് പുകഞ്ഞേ പോകും

അമ്മതന്നവസാനശ്വാസത്തിന്‍ ഫലശ്രുതി

അന്യമായ്‌ത്തീരാന്‍‌പോണൊരാത്മാവെ സംരക്ഷിക്കാന്‍

പുണ്യമാം ധാന്വന്തരം ചാലിക്കുകയാണോപ്പോള്‍

ചാണക്കല്ലില്‍ ചന്ദനംപോലെ തന്‍റെ

ജീവിതമരച്ചേ തീര്‍ത്ത പാവമാമെന്നോപ്പോള്‍

കാണാമെനിക്കിക്കരിന്തിരിവെളിച്ചത്തിലെല്ലാം

പക്ഷേ, കണ്ടു നില്‍കാന്‍ വയ്യ

കാല്‍ക്കല്‍ ഭൂമി പിളരുന്നൂ

മുജ്ജന്മശാപത്തിന്‍റെ കൊടുംതീ പടരുന്നൂ

മുറവിളി കൂട്ടുന്നു

മുറ്റത്തപ്പോള്‍ മോക്ഷം കിട്ടാപ്പരേതന്മാര്‍

പാതിയോളം പതിരായിപ്പോയ ജീവിതത്തിന്‍റെ

പ്രാണഭാരം പേറി പടിയിറങ്ങട്ടെ ഞാന്‍

വാതില്‍ വലിച്ചടയ്ക്കട്ടെ വാക്കുകള്‍ മുറിക്കട്ടെ

വരാമെന്ന വ്യര്‍ത്ഥതയുടെ വ്യാമോഹമുടയ്ക്കട്ടെ

ക്ഷമിക്കുക പൊറുക്കുക പെറ്റൊരമ്മേ

എന്‍റെ കര്‍മ്മപന്ഥാവിലും മൂര്‍ദ്ധാവിലും

നിന്‍റെ സൂര്യസ്പര്‍ശം ജ്വലിക്കട്ടെ