Manjin Velliമഞ്ഞിൻ വെള്ളി

manjin velli thooval chutti

maarili lilly chantham choodi

maattonnerum kaaniponnaanu nee

Neelkkaadinullil thenni

cholatheerathengo pongi

kaalathenne thedum kaattanu nee

kaniyaay maarunna maalakha nee

kasavin chelulla manpeda nee

swayam maranna pole ninna neram

(manjin)

nenjam pidanjenthinaninnu nee

naadan vazhi neeleneele

enne thiranjodi nee innale

chundil kuzhal konchalode

sheelam maranneeduvaan vayye-

-nikkoro pular velayilum

neeyo vilichenneyunarthumo-

reeran maninaadamenkil

udayam njanenno ninnuyaarake

hridayam thullunno aalila pole

vinnilvannorazhake, virinjorente mizhiye

thodunna bhaga shobhayaanu nee…

Neelkkaadinullil thenni

cholatheerathengo pongi

kaalathenne thedum kaattanu nee

manjin velli thooval chutti

maarili lilly chantham choodi

maattonnerum kaaniponnaanu nee

oro pakal cheruvaan mounamo

raavin chiri chanthamode

ninne varavelkkuvaanaayiram

ponnin thiri neetti melle

njaano perunnalile naalamaay

ennum theliyunnuvennkil

munnil thiri pole ninnenkilo

ninnil sukhamereyalle

akale ninnum nee porukayille

arikil cherano mohamithere

njan varunna vazhiyile, manam niranju thaniye

kothichu poyathenthinaanu nee

manjin velli thooval chutti

maarili lilly chantham choodi

maattonnerum kaaniponnaanu nee

Neelkkaadinullil thenni

cholatheerathengo pongi

kaalathenne thedum kaattanu nee

kaniyaay maarunna maalakha nee

kasavin chelulla manpeda nee

swayam maranna pole ninna neram

മഞ്ഞിൻ വെള്ളിത്തൂവൽ ചുറ്റി

മാറിൽ ലില്ലി ചന്തം ചൂടി

മാറ്റൊന്നേറും കാണിപ്പൊന്നാണു നീ

നീലക്കാടിനുള്ളിൽ തെന്നി

ചോലത്തീരത്തെങ്ങോ പൊങ്ങി

കാലത്തെന്നെ തേടും കാറ്റാണു നീ

കണിയായ് മാറുന്ന മാലാഖ നീ

കസവിന്‍ചേലുള്ള മാൻ പേട നീ

സ്വയം മറന്ന പോലെ നിന്ന നേരം

(മഞ്ഞിൻ വെള്ളി)

നെഞ്ഞം പിടഞ്ഞതെന്തിനാണിന്നു നീ

നാടന്‍ വഴി നീളേ നീളേ

എന്നെ തിരഞ്ഞോടീ നീ തെന്നലേ

ചുണ്ടിൽ കുഴൽ കൊഞ്ചലോടെ

ശീലം മറന്നീടുവാന്‍ വയ്യെ-

-നിക്കൊരോ പുലര്‍ വേളയിലും

നീയോ വിളിച്ചെന്നെയുണർത്തുമൊ

രീറന്‍ മണിനാദമെങ്കിൽ

ഉദയം ഞാനെന്നൊ നിന്നുയിരാകെ

ഹൃദയം തുള്ളുന്നോ ആലില പോലെ

എന്നിൽ വന്നൊരഴകെ വിരിഞ്ഞൊരെന്റെ മിഴിയെ

തൊടുന്ന ഭാഗ്യ ശോഭയാണു നീ…

നീലക്കാടിനുള്ളിൽ തെന്നി

ചോലതീരത്തെങ്ങോ പൊങ്ങി

കാലത്തെന്നെ തേടും കാറ്റാണു നീ

(മഞ്ഞിൻ വെള്ളി)

ഓരോ പകല്‍ ചേരുവാന്‍ മൗനമൊ

രാവിന്‍ ചിരി ചന്തമോടേ

നിന്നെ വരവേല്ക്കുവാനായിരം

പൊന്നിന്‍ തിരി നീട്ടി മെല്ലെ

ഞാനോ പെരുന്നാളിലെ നാളമായ്

എന്നും തെളിയുന്നുവെങ്കിൽ

മുന്നില്‍ തിരി പോലെ നിന്നെങ്കിലൊ

നിന്നില്‍ സുഖമേറേയല്ലെ

അകലെ നിന്നും നീ പോരുകയില്ലേ

അരികില്‍ ചേരാനൊ മോഹമിതേറെ

ഞാൻ വരുന്ന വഴിയേ മനം നിറഞ്ഞു തനിയെ

കൊതിച്ചു പോയതെന്തിനാണു നീ

(മഞ്ഞിൻ വെള്ളി)