Sureshanteyum Sumalathayudeyum Hrudayahariyaya Pranayakadhaസുരേശന്‍റേയും സുമലതയുടേയും ഹൃദയഹാരിയായ പ്രണയകഥ

Sureshan returns to his roots following a significant life event, only to find himself caught in a complex romantic entanglement with Sumalatha. Their love story becomes the central focus of a narrative that defies conventional storytelling, as the director weaves their relationship across three distinct time periods. What begins as a simple romantic pursuit transforms into something far more intricate when Sureshan decides to stage a theatrical play called Sadarama—a bold strategy to win over Sumalatha’s father, who harbors deep opposition to their union.

The film explores themes of caste politics and historical manipulation through the lens of their forbidden romance. Sumalatha’s father’s resistance to their relationship becomes a vehicle for satirical commentary on societal prejudices and the weight of tradition. Director Ratheesh Balakrishnan Poduval infuses the narrative with his signature quirky sensibility, employing deadpan humor and brazen satirical moments that puncture through the romantic storyline. The ensemble cast embodies the director’s idiosyncratic vision, creating a rural world where even mundane interactions carry layers of social critique.

Despite its ambitious scope and aesthetic richness, the film struggles to maintain emotional resonance as a love story. The narrative becomes increasingly fragmented as it attempts to balance romance with political satire, resulting in a work that occasionally loses its metaphorical threads. Yet within this ambiguity lies the film’s unique charm—a story that refuses easy categorization, presenting instead a love that transcends time while grappling with the complexities of caste, tradition, and social acceptance in contemporary Kerala.[1][4][5]

ഒരു സുപ്രധാന ജീവിത സംഭവത്തിനുശേഷം സുരേശൻ തന്റെ വേരുകളിലേക്ക് മടങ്ങുന്നു, പക്ഷേ സുമലതയുമായുള്ള സങ്കീർണ്ണമായ ഒരു പ്രണയബന്ധത്തിൽ അയാൾ കുടുങ്ങിപ്പോകുന്നു. പരമ്പരാഗത കഥപറച്ചിലിനെ വെല്ലുവിളിക്കുന്ന ഒരു ആഖ്യാനത്തിന്റെ കേന്ദ്രബിന്ദുവായി അവരുടെ പ്രണയകഥ മാറുന്നു, സംവിധായകൻ മൂന്ന് വ്യത്യസ്ത കാലഘട്ടങ്ങളിലൂടെ അവരുടെ ബന്ധം നെയ്തെടുക്കുന്നു. ലളിതമായ ഒരു പ്രണയാന്വേഷണമായി ആരംഭിക്കുന്ന ചിത്രം, സുരേശൻ സദാരാമ എന്ന നാടകം അവതരിപ്പിക്കാൻ തീരുമാനിക്കുമ്പോൾ കൂടുതൽ സങ്കീർണ്ണമായ ഒന്നായി മാറുന്നു – അവരുടെ ഐക്യത്തോടുള്ള കടുത്ത എതിർപ്പ് പുലർത്തുന്ന സുമലതയുടെ പിതാവിനെ കീഴടക്കാനുള്ള ഒരു ധീരമായ തന്ത്രം.

ജാതി രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെയും ചരിത്രപരമായ കൃത്രിമത്വത്തിന്റെയും പ്രമേയങ്ങൾ അവരുടെ വിലക്കപ്പെട്ട പ്രണയത്തിന്റെ ലെൻസിലൂടെ ഈ ചിത്രം പര്യവേക്ഷണം ചെയ്യുന്നു. സുമലതയുടെ പിതാവിന്റെ ബന്ധത്തോടുള്ള പ്രതിരോധം സാമൂഹിക മുൻവിധികളെയും പാരമ്പര്യത്തിന്റെ ഭാരത്തെയും കുറിച്ചുള്ള ആക്ഷേപഹാസ്യ വ്യാഖ്യാനത്തിനുള്ള ഒരു വാഹനമായി മാറുന്നു. സംവിധായകൻ രതീഷ് ബാലകൃഷ്ണൻ പൊതുവാൾ തന്റെ കൈയൊപ്പ് ചാർത്തിയ വിചിത്രമായ സംവേദനക്ഷമതയോടെ ആഖ്യാനത്തെ സന്നിവേശിപ്പിക്കുന്നു, പ്രണയകഥയിലൂടെ തുളച്ചുകയറുന്ന ശൂന്യമായ നർമ്മവും ലജ്ജാകരമായ ആക്ഷേപഹാസ്യ നിമിഷങ്ങളും ഉപയോഗിക്കുന്നു. സംവിധായകന്റെ വിചിത്രമായ ദർശനം ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഈ സംഘത്തിലെ അഭിനേതാക്കൾ, ലൗകിക ഇടപെടലുകൾ പോലും സാമൂഹിക വിമർശനത്തിന്റെ പാളികൾ വഹിക്കുന്ന ഒരു ഗ്രാമീണ ലോകം സൃഷ്ടിക്കുന്നു.

അതിമോഹമായ വ്യാപ്തിയും സൗന്ദര്യാത്മക സമ്പന്നതയും ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും, ഒരു പ്രണയകഥ എന്ന നിലയിൽ വൈകാരിക അനുരണനം നിലനിർത്താൻ സിനിമ പാടുപെടുന്നു. പ്രണയത്തെ രാഷ്ട്രീയ ആക്ഷേപഹാസ്യവുമായി സന്തുലിതമാക്കാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ ആഖ്യാനം കൂടുതൽ കൂടുതൽ വിഘടിക്കുന്നു, അതിന്റെ ഫലമായി ഇടയ്ക്കിടെ അതിന്റെ രൂപകീയ നൂലുകൾ നഷ്ടപ്പെടുന്ന ഒരു കൃതി ഉണ്ടാകുന്നു. എന്നിരുന്നാലും ഈ അവ്യക്തതയ്ക്കുള്ളിൽ സിനിമയുടെ അതുല്യമായ ആകർഷണം അടങ്ങിയിരിക്കുന്നു – എളുപ്പമുള്ള വർഗ്ഗീകരണത്തെ നിരാകരിക്കുന്ന ഒരു കഥ, പകരം സമകാലിക കേരളത്തിലെ ജാതി, പാരമ്പര്യം, സാമൂഹിക സ്വീകാര്യത എന്നിവയുടെ സങ്കീർണ്ണതകളുമായി പൊരുത്തപ്പെടുമ്പോൾ കാലത്തിനപ്പുറമുള്ള ഒരു പ്രണയത്തെ അവതരിപ്പിക്കുന്നു. [1][4][5]