Kadam kondaകടം കൊണ്ട

Kadam konda janmam peri

kithappinte bhaaram thaangi

thaanthamaam dooram thaandum theeraasanchaaram

maamazhakkaalam pole eriveyil naalam pole

ormmakalkkullil neerum novin sanchaaram

venalin theerangal pinnil maayumpozhum

paathirathaarangal kanal peyyumpolum

(Kadam konda…)

Engumee irulinte pakayaarnna paalam

sankada nizhalinte nilaykkaatha neelam

ormmayil irutterunnu jeevitham urukkaakunnu

orathu vira kollum nizhalaanu namal

kaarmukil kazhukante chirakaanu namal

udikkunnu pinneyum kothiyode nammal

(Kadam konda…)

Yaathrakal theeraatha nerin niyogam

theepuka thedunna vandin viyogam

paathiraa padarnnerunnu paapikal thanichaavunnu

ekanaayalayunna manushyante mounam

ethoru theeraatha pakalinte shaapam

punarjjanmam illaatha manushyante shokam

(Kadam konda….)

കടം കൊണ്ട ജന്മം പേറി

കിതപ്പിന്റെ ഭാരം താങ്ങി

താന്തമാം ദൂരം താണ്ടും തീരാസഞ്ചാരം

മാമഴക്കാലം പോലെ എരിവെയിൽ നാളം പോലെ

ഓർമ്മകൾക്കുള്ളിൽ നീറും നോവിൻ സഞ്ചാരം

വേനലിൻ തീരങ്ങൾ പിന്നിൽ മായുമ്പോഴും

പാതിരത്താരങ്ങൾ കനൽ പെയ്യുമ്പോളും

(കടം കൊണ്ട..)

എങ്ങുമീ ഇരുളിന്റെ പകയാർന്ന പാളം

സങ്കട നിഴലിന്റെ നിലയ്ക്കാത്ത നീളം (2)

ഓർമ്മയിൽ ഇരുട്ടേറുന്നു ജീവിതം ഉരുക്കാകുന്നു

ഓരത്തു വിറ കൊള്ളും നിഴലാണ് നമ്മൾ

കാർമുകിൽ കഴുകന്റെ ചിറകാണു നമ്മൾ

ഉദിക്കുന്നു പിന്നെയും കൊതിയോടെ നമ്മൾ

(കടം കൊണ്ട..)

യാത്രകൾ തീരാത്ത നേരിൻ നിയോഗം

തീപുക തേടുന്ന വണ്ടിൻ വിയോഗം (2)

പാതിരാ പടർന്നേറുന്നു പാപികൾ തനിച്ചാവുന്നു

ഏകനായലയുന്ന മനുഷ്യന്റെ മൗനം

ഏതൊരു തീരാത്ത പകലിന്റെ ശാപം

പുനർജന്മം ഇല്ലാത്ത മനുഷ്യന്റെ ശോകം

(കടം കൊണ്ട..)